حجت‌الاسلام والمسلمین انصاریان خطیب سرشناس کشور با بیان ما توانسته‌ایم این فناوری‌های جدید را به کار ببریم و معارف اهل بیت را بیشتر منتشر کنیم، گفت: امروزه سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی در خصوص پاسخ به شبهات، سخنرانی‌ها، کلیپ‌های صوتی و تصویری بسیار فعال‌اند و باید شکرگزار این نعمت باشیم.
به عنوان کسی که سالهاست در عرصه منبر و خطابه به طور سنتی فعال هستید، نظرتان درباره تبلیغ معارف دین و بویژه قرآن در فضای مجازی چیست؟
محور پاسخم را معطوف به فعالیت‌های رسانه قرآنی و همه فعالان عرصه قرآن قرار می‌دهم که به روز بودن و استفاده از ابزار نوین اطلاع رسانی باید مورد توجه باشد.
اگر گزارش‌های قرآنی و مذهبی را همراه با صوت و فیلم در رسانه خود منتشر می‌کنید، سپاسگزاری از نعمت خداوند است و عده‌ای را به سمت رضایت‌الله و جنت‌الله می‌کشاند. این کار بسیار ارزشمند است و باید همه فعالان این عرصه در این مسیر حرکت کنند. همیشه به کسانی که کار مثبت می‌کنند سفارش می‌کنم که خسته نشوید و به همه فعالان مجازی که برای تبیین مبانی دینی و قرآنی فعالیت می‌کنند، هم این حرف را می‌گویم.
فعالان قرآنی صدای پروردگار را با مفاهیم دانش بی‌نهایت به سراسر ایران و خارج از ایران می‌رسانند و کار بسیار باعظمتی است که اگر هنرمندانه به دست مردم برسد، آماده پذیرش مفاهیم قرآنی خواهند شد. اگر با نگاه حقیقت‌بین کار کنید، عنایت قرآن را لمس خواهید کرد؛ لذا باید شوق داشته باشید تا این‌گونه کار‌ها جامع و کامل انجام شود و درست به دست جامعه اسلامی برسد و مردم از آن‌ها استفاده کنند.
سالهاست که مردم ایران و حتی فراتر از ایران شما را با منبر، روضه و خطابه می‌شناسند. به عنوان خبره این کار بفرمایید که چگونه می‌توان یک منبر خوب و درست ارائه کرد؟ آیا فضای مجازی می‌تواند جایگزین این منبر حقیقی باشد؟
اجازه بدهید با یک داستان و حقیقت کم‌نظیر سؤال شما را پاسخ دهم. شیخ صدوق یک عالم کم‌نظیر، بزرگ‌زاده و به دنیا آمده به دعای امام دوازدهم(عج) است که خدا در عصر غیبت صغری به او توفیق منبر رفتن داد. شیخ حتی یک روز در کار برای دین کسل و سست نبود و خوش‌گذرانی مشروع هم نداشت. خدا چه توفیقی به این مرد داد که دو بار از قم برای گرفتن روایات از اهل حدیث به بخارا رفت. چند هزار کیلومتر راه به بخارا رفته و برگشته، به بغداد هم رفته، در قم بوده و در آخر کار هم به شهرری رفته، آنجا کار آخوندیِ کامل می‌کرده است. یک کار آخوندی‌اش هم منبر رفتن برای مردم منطقه بود و جالب است که نمی‌گفته که من چه کسی هستم! حالا منبر را باید به روضه‌خوان داد؟ نه، منبر را باید به عالم، فقیه و آن‌کسی داد که دین را می‌فهمد.
شیخ صدوق به منبر می‌رفت، خودش هم منبرهایش را یادداشت کرد و بعد کتاب «اَمالی» را نوشت. نقل می‌کنند که اَمالی منبر‌های ایشان است و این روایت بسیار ناب، پرمایه و پربنیان را از وجود مبارک حضرت باقرالعلوم علیه السلام در اَمالی نقل می‌کنم. حضرت فرمودند: «لَیْسَ شَیْ ءٌ إِلاَّ وَ لَهُ شَیْءٌ یَعْدِلُهُ»؛ هیچ‌چیز در این عالم نیست، مگر اینکه برابر، معادل و هم‌وزن داشته باشد. معنای جمله این بود که ما در عالم تک نداریم مگر سه چیز که این‌ها معادل، هم‌وزن، برابر و مساوی ندارند. «إِلاَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِنَّهُ لاَ یَعْدِلُهُ شَیْءٌ» یکی وجود مقدس خداوند است. قرآن می‌فرماید: «لَیسَ کمِثْلِهِ شَیءٌ»(شوری، ۱۱).
شرط اثرگذاری منبر‌ها چیست، چون در سال‌های اخیر به نظر می‌رسد برخی منبر‌ها تاثیرگذاری لازم و مفید را ندارند.
اگر ضمیر افراد آماده پذیرش کلام حق و حقیقت، یکتاپرستی و ولایت ائمه اطهار علیهم السلام باشد، مطلب را دریافت می‌کنند. امام هادی علیه السلام می‌فرمایند ای رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ، ای ائمه طاهرین، ای امیرالمؤمنین علیه السلام ، ای امام مجتبی علیه السلام ، ای ابی‌عبدالله علیه السلام ، سخن شما نور محض است؛ چون خودتان نور هستید. اگر آدم اهل قبول نسخه طبیب باشد، این نور قدرت دارد که ظلمت جهل، شرک، کفر، ریا، تکبر و غرور را رفع کند؛ اما اگر اهل قبول نسخه طبیب نباشد، نسخه‌اش اثری ندارد. اگر به دکتر بگویم که ۴۸ ساعت است دلم خیلی درد می‌کند، می‌گوید که سریع نسخه را بگیر و عمل کن، اما اگر من به خانه بیایم و نسخه را روی طاقچه بگذارم، خوب می‌شوم؟ قرآن و کتاب روایت وقتی روی طاقچه خانه‌ام است، درمان درد من است؟ باید آن‌ها را به کار بگیریم. در غیر این صورت دردم معالجه نمی‌شود. برای مثال روایات ما به زن و شوهر می‌گویند که گذشت کنید. قرآن هم می‌فرماید: «فَاعْفُوا وَ اصْفَحُوا». آیا در این صورت تلخی و اختلاف بروز می‌کند؟ حالا شوهر اشتباهی کرده، باگذشت باش و بگو که معصوم نیست. بعد از ده سال زندگی شیرین، اشتباه کرده است. خدا اشتباه را می‌آمرزد، مگر تو سنگین‌تر و سخت‌تر از خدا هستی؟
از نظر شما نسبت منبر‌ها با مسائل سیاسی و اجتماعی چقدر و چگونه باید باشد؟
اینکه می‌فرمایید آیا منبر و مطالب آن با رویکرد اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی دارای قیود است یا خیر؟ بله، همه چارچوپ منبر از صدر اسلام تا کنون بر مبنای توحید، هدایت‌گری، امر به معروف و نهی از منکر و کلیت اسلام بوده است و خطبا نمی‌توانند شاکله اصلی منبر خود را خارج از عرف ترسیم کنند. همچنین برحسب ضرورت و مناسبت‌های مختلف می‌توان بخشی از منبر را به مسائل سیاسی اختصاص داد، اما شایسته نیست که همه وقت را به آن اختصاص دهیم و به جای اینکه مردم را به خدا و معنویت نزدیک کنیم به دنیا و مادیات سوق دهیم.